Papoea Solidariteitsdagen zaterdag 28 januari 2012 in de Martuskerk, Amersfoort

Verslag At Ipenburg

De bijeenkomst wordt geopend met het gezamenlijk zingen van het lied Kumbaya my Lord Kumbaya. Vervolgens worden kaarsen aangestoken en de overledenen en de slachtoffers in Papoea worden herdacht met een moment stilte.

Ibrahim Peyon, docent antropologie, Uncen, Abepura

Ik kom uit het Hoogland van Papoea. Toen ik drie maande oud was moesten mijn ouders vluchten voor het Indonesische leger. Velen van mijn volk zijn toen omgekomen. Mijn oom is doodgeschoten. Ik vertegenwoordig de jonge generatie, die de strijd voor onze bevrijding voortzet. Ik ben ook steeeds bereid geweest om de straat op te gaan om te demonstreren voor onze rechten. Ik heb dankzij een studiebeurs van de kerk antropologie gestudeerd aan de UNCEN, en ben daar tot docent benoemd.

Voor de komst van de mensen van buiten hadden Papoea’s al een idee van mensenrechten. In de mythologie van de Yali, de Biakkers en de volken in de Baliem zijn er mensenrechten. Er zijn scheppingsverhalen. De wereld en de mensen zijn geschapen door een Opperwezen. Wanneer we de natuur geweld aan doen doen we onszelf geweld aan. Je hebt recht op je land. Dat land mag niet afgepakt worden van de eigenaar, anders krijg je conflicten. In de Papoeacultuur zijn er mechanismen om conflciten op te lossen, in familieverband en in de grootfamilie. In samenkomsten van families worden conflcten tussen families opgelost. Onze leiders hebben een mandaat om conflicten tot een goed einde te brnegen door overleg. Leiderschap komt op democratische wijze tot stand. Onder Indonesisch bestuur zijn al deze mechanismen vernietigd. Het is voor het Papoeavolk een hel geworden. Als het zo doorgaat zal het hele Papoeavolk van de aardbodem verdwijnen. Het Derde Papoeacongres in oktober van 2011 is op een zeer geweldadige manier uit elkaar geslagen. Nu vinden er zogenaamde Petrus moorden plaats, mysterieuze moorden op iedereen die ervan verdacht wordt politiek actief te zijn. Van 10 tot 16 december 2011 was er een militaire actie in Paniai. Naar men zegt kwamen maar 6 mensen om en waren er 6 gewonden. In werkelijkheid vernietigde het leger 130 dorpen. Deze werden volledig met de grond gelijk gemaakt. Veel mensen zijn de bossen ingevlucht. De vluchtelingen dreigen om te komen van de honger. Op 29 december werden er weer 3 mensen gedood in Puncak Jaya door Kopassus en het leger. Ook transmigranten worden het slachtoffer. Daarnaast maakt HIV/AIDS veel slachtoffers.

Ik wil de volgende aanbevelingen doen:

  1. De Papoea’s hebben dringend behoefte aan internationale steun. Dit is een noodkreet.
  2. Er moet een stop komen op de komst van steeds grotere aantallen militairen. Papoea is tot Land van Vrede uitgeroepen door de kerken. De acties van de Papoea’s zijn vreedzaam en verdienen niet een geweldadige tegenreactie.
  3. Alle politieke gevangenen dienen onmiddellijk in vrijheid gesteld worden.
  4. De VN is verantwoordelijk voor de situatie waarin het Papoea volk zich nu bevindt. De VN moet het oplossen, bijvoorbeeld door een referendum te organiseren.
  5. Het is van de hoogste urgentie dat kerken, hulporganisaties en buitenlandse parlementariërs toegang krijgen tot Papoea om onafhankelijk onderzoek te doen naar de situatie.
  6. Papoea’s dienen het recht te krijgen om zelf hun toekomst te kiezen.

Vragen:

V 1 Zal een referendum door Indonesië niet gemanipuleerd worden, net als in 1969? Bovendien omdat Papoea’s al een minderheid geworden zijn in hun eigen land zullen ze daardoor een referendum verliezen.

A 1 Papoea’s hebben twee doelen: een dialoog en een referendum. Aan het referendum mogen alleen de oorspronkelijke inwoners deelnemen. Migranten krijgen wel het recht om als ze dat willen in het land te blijven.

V 2 Hoe is de situatie aan de UNCEN?

A 2 Ik heb een boek geschreven over het Indonesisch kolonialisme in Papoea. Mijn Indonesische collega’s zeggen me nu dat ik daarom op de rode lijst van Jakarta sta en door de Intel in de gaten wordt gehouden. Ik reageer met te zeggen dat wat ik geschreven heb voor iedereen die dat wil te lezen is. We hoeven niet bang te zijn voor onze gasten. We moeten alleen bang te zijn voor God. Ik heb hierdoor wel een marginale rol op de universiteit gekregen. Ik krijg niet meer dan vier college-uren per week en weinig ruimte om mijn ideeën te verspreiden.

V 3 Is de delegatie bereid om de Minister en de Vaste Kamercommissie te informeren over de situatie in Papoea?

A 3 Jazeker. We weten pas net dat Nederland 100 Leopard tanks aan Indonesië wil verkopen. Tanks worden ingezet tegen demonstrerende Papoea’s, zoals onlangs in Wamena, waar het leger drie tanks invloog en inzette. In Paniai werd de bevolking beschoten uit legerhelicopters. 15.000 mensen sloegen op de vlucht en 130 dorpen werden vernietigd. Wij vinden dat Nederland geen tanks moet leveren aan Indonesië. Deze kunnen tegen ons ingezet worden.

Liem: “Is Indonesië een rechtsstaat?”

Met de val van Soeharto in mei 1998 is er veel veranderd, ook in Papoea. Er zijn meer mogelijkheden om te protesteren, zowel binnen als buiten het systeem. Papoea is in feite nog steeds militair bezet gebied. Van 1962 tot 1969 was er veel militair geweld. Van 1980 tot 1998 had Papoea de status van Daerah Operasi Militer, militair bezet gebied. Nu is het Daerah Rawan, een “moeilijk gebied”. In Papoea is er geen rechtsstaat. Het is militair gebied.

Indonesië heeft wel de democratische instellingen, maar deze functioneren niet goed. De vraag is: Hoe gaat de staat om met zijn minderheden? Dan valt Indonesië direct door de mand. De Papoea’s worden slecht behandeld. De politie, de openbare aanklagers, de rechterlijke macht is corrupt en ze functioneren nauwelijks. In 1998 kwam Habibie aan de macht. Hij beloofde een referendum aan Oost Timor en een dialoog aan Papoea. Een Team van 100 Papoea’s mocht naar het presidentiële paleis in Jakarta komen om te verklaren dat ze, als resultaat van het proces van dialoog, onafhankelijk wilden worden. Er was formeel een Papoea Congres. President Gus Dur bekostigde het. Hij wilde weten wat de Papoea’s wilden. Er kwam een autonomie wet voor Aceh. Papoea kreeg eind 2001 Speciale Autonomie (Otsus). Pas in 2005 trad het feitelijk in werking. Er is een Papoea Volkscongres (MRP). Dit mag culturele eisen stellen voor de Papoea’s. Er zijn ook speciale fondsen beschikbaar. Dat dit niet functioneert is weer wat anders. John Rumbiak en andere mensenrechtenactivisten stellen sinds 1998 dat de gewapende strijd niet de enige vorm van strijd is. Kerken zijn nu ook actief met Papoea Land van Vrede. Dit wordt opgepakt in Jakarta. Er is sympathie voor de Papoea zaak, internationaal, in Indonesië en onder de Papoea’s zelf.

De Papua Roadmap stelt dat (1) Papoea’s gediscrimineerd worden. Er is racisme, (2) De economische ontwikkeling in Papoea is mislukt, (3) De oplossing moet door een proces van dialoog, (4) Een politieke oplossing is noodzakelijk. Papoea’s willen zelf over hun politieke lot beslissen. Ze willen Merdeka (Onafhankelijkheid).

Het wordt veel Papoea’s heel moeilijk gemaakt om politiek actief te zijn. Arnold Ap werd vermoord, Theys Eluai, de leider van het Tweede Papoea Congres, is vermoord. Benny Giay en Herman Awom wordt het leven onmogelijk gemaakt. Agus Alua, de voorzitter van de MRP, is gstorven. John Rumbiak is ziek geworden. Maar de acties kunnen niet meer gestopt worden. Een waarheids- en verzoeningscommissie (Komisi Kebenaran dan Rekonsiliasi, KKR) is nodig, naar het model van de TRC in Zuid-Afrika van na de Apartheid. Dit is nog niet gebeurd. Er is verder het probleem dat de geschiedenis van West Papoea, vanuit het perspectief van de Papoea’s een heel andere is als die geschiedenis vanuit het perspectief van Jakarta.

De Otsus wordt algemeen gezien als volledig mislukt. Er komen nu nieuwe initiatieven uit Jakarta. De UP4B is een unit voor de versnelling van de economische ontwikkeling van Papoea en West Papoea. De voorzitter ervan is een Javaanse Luitenant-Generaal. Hij is een christen. Hij krijgt veel macht en een groot budget. Er zijn informele gesprekken tussen de kerkelijke leiders van Papoea en de President. Het is een top-down benadering, die de Papoea’s passeert die al een positie hebben opgebouwd in het ambtelijk apparaat van de provinice. De adviseur van deze Unit is Dewi Fortuna Anwar, die in Oost Timor het referendum heeft doorgedrukt.

Nederland staat op de rangorde van economieën op plaats 30, terwijl Indonesië inmiddels op plaats 20 staat wat betreft de omvang van zijn economie. Je zou dus kunnen zeggen dat Nederland meer een ontwikkelingsland is als Indonesië! Obama stelt nu dat alle belangrijke landen aan de Pacific liggen. Hij is daar opgegroeid. De Noord Atlantische Alliantie is secundair geworden.

A.s. maandag 30 januari begint het proces tegen de leiding van het Derde Papoea Congres. De aanklacht is “makar” (landverrraad) Artikel 106 van het Wetboek van Strafrecht. Hier staat minstens 20 jaar gevangenisstraf op tot levenslang. Het is belangrijk dat we hier actie voor gaan voeren. Buitenlandse waarnemers moeten toegang krijgen tot het proces.

Politie en legermensen zien alle Papoea’s als separatisten, maar Viktor Kaisiepo en John Rumbiak streefden altijd naar een dialoog.

Democratie betekent dat er een aantal goed werkende onafhankelijke instituten zijn. De pers werkt in Indonesië op dit moment redelijk goed. Gevallen van corruptie komen er aan de orde. Maar in Papoea is de situatie anders. In elk dorp zit er een militair die daar de koning is. Papoea is een heel bijzonder geval in Indonesië.

Volgens een Papoea predikant, die in West Papoea woont doet het leger vergif in het water van de rivier. Op vele manieren wordt de bevolking geëlimineerd.

De Speciale Autonomie (Otsus) voor Papoea is bankroet. Dit ziet men in Indonesië ook. Papoea intellectuelen werkten indetrijd mee aan het opstellen van een Otsus. Maar in Aceh werd de Otsus plannen opzij gezet voor iets wat beter is.

Er zijn genoeg Indonesiërs, die het rercht van de Papoea’s op zelfbeschikking erkennen, dezelfden die ook voor een referendum voor Oost Timor waren. Voor Indonesië zou een federaal systeem misschien beter zijn, maar dit heeft vaak nog steeds de associatie met soortgelijke voorstellen van Luitenant Gouverneur Generaal Van Mook, uit de tijd van de onafhankelijkheidsstrijd tegen de Nederlanders.

Papoea is echter voor Indonesië steeds een wingewest geweest.

In 1998 is de dwifungsi (twee functies, een miliatire en ene politieke functie) voor het leger afgeschaft, maar in Papoea is dit niet gebeurd. De militairen krijgen $ 9 miljoen van de Security van de Freeportmijn. Ze creëren zelfs zelf incidenten om meer geld te krijgen van Freeport.

Ik ben van mening dat Papoea nog steeds het grootste probleem van Indonesië is.

Van de 33 provincies zijn de twee Papoea provincies de allerarmsten. 40 % van de bevolking leeft van minder dan $ 1 per dag, en 90 % moet leven van minder dan $ 2 per persoon per dag.

Ds Doha (Gereja Kristen Injili di Tanah Papua, de Evangelisch Christelijke Kerk van Papoea land)

Iedere dag sterven er in Papoea jonge mensen. Men zegt dat soldaten naar Papoea komen met een M16 en naar huis gaan met 16M (Noot: Een M16 is een mitrailleur en 16M is 16 miljard Rupiah). Het Indonesische leger, TNI, is trots op het bloedbad wat ze in Papoea aanrichten. De President komt alleen met een programma voor versnelde ontwikkeling, waar Papoea weinig mee opschiet. Het grondprobleem wordt niet door hem aangepakt. Ik was predikant in West Biak, toen daar in 1998 een bloedbad werd aangericht door het leger na een vreedzame vlaghijsing van de Papoea Morgenstervlag op de watertoren van Biak. Daarna kreeg ik werk op het classiskantoor van de classis Genyem als secretaris. Ik werk nu op het kantoor van de synode van de GKI in Jayapura op de afdeling Vrede, Gerechtigheid en het Behoud van de Schepping. In mijn werk word ik geconfronteerd met een toenemend aantal mensenrechtenschendingen. De realiteit van vandaag in Papoea is dat elke dag het aantal slachtoffers nog toeneemt.

Van 26 oktober tot 2 november 2011 was de vergadering van de algemene synode (Sidang Sinode) in Sentani. Kort ervoor was het Derde Papoea Congres op een uiterst gewelddadige manier uiteengedreven. 400 Mensen werden gearresteerd. Velen werden op een sytematische manier gemarteld. De leiding van het Congres, vijf personen, worden op dit moment berecht en kunnen tot 30 jaar gevangenisstraf veroordeeld worden. Er zijn Papoea advocaten, maar zowel rechters als openbare aanklagers komen van buiten Papoea. De verdachten krijgen geen eerlijk proces, zoveel is zeker. E is ook veel corruptie bij de rechtbank. De algemene synode heeft de synodeleiding verzocht om aan het proces tegen de Papoea leiders aandacht te besteden en ook aan de mensenrechten en aan het behoud van de schepping. De voorzitter van de synode moet hierover om een onderhoud vragen met de president van Indonesië. Er is inmiddels een gesprek geweest tussen enkele kerkleiders en de President in Jakarta. De kerkleiders eisten dat het programma voor versnelde ontwikkeling onmiddellijk stop gezet dient te worden. Bijna dagelijks vinden er mensenrechtenschendingen plaats. Dit is een erg omvangrijk dossier. De president zei dat hij dat allemaal niet wist. Op 17 januari zal er een tweede ontmoeting tussen de kerkleiders van Papoea en de president plaats vinden. 45 leden van het bestuur van de classis zijn bijeengekomen op het kantoor van de synode om te spreken over de opzet van een dialoog met de president.

De situatie in Papoea

De Speciale Autonomie (Otsus) werkt niet. Er zijn veel nieuwe auto’s, motoren, supemarkten, nieuwe regentschappen (kabupatens) en er komen veel nieuwe migranten Papoea binnen. Ze komen voor het snelle geld. Dat heet dan “ontwikkeling.” De nieuwe migranten komen naar de steden. De Papoea’s in de dorpen blijven even arm als voorheen. Waar er handel is en geld verdiend wordt daar zijn ook steeds direct militaire posten. De Indonesische regering gelooft nog in Otsus, maar deze is door de Papoea bevolking afgewezen. Otsus heeft alleen betekent dat er meer Papoea’s gedood worden. “Ontwikkeling” betekent alleen maar dat onze bergen, heuvels en rivieren van ons afgenomen worden. Militairen claimen gewoon het land. De traditionele leiders die hiertegen protesteren belanden in de gevangenis. Er is al Otsus sinds 2001, maar er zijn nog steeds geen duidelijke regelingen voor de verantwoording van de Otsus gelden. Het is nu verboden om zonder toestemming te vergaderen met meer dan vijf mensen. We weten zelfs niet wie er allemaal militairen zijn. Militairen hebben gewone burgerkleding aan. Ze zijn steeds onder ons om ons te bespioneren. De militairen zien de gewone bevolking als OPM en dus als landverraders. In de aanloop naar de viering van 1 december (de installatie van de Nieuw Guinea Raad) werden alle militairen gemobiliseerd. Er reden tanks rond, alsof het land in oorlog was. In een dorp wilden mensen een kerkdienst organiseren ter gelegenheid van de herdenking van 1 december. De Babinsa kwam de mensen opzoeken en ondervragen die de dienst organiseerden. In de nacht van 31 november op 1 december kwamen twee mensen op een motor het dorp in. Ze reden in op de mensen die de orde bewaarden. Deze riepen het hele dorp op hen te helpen. De mensen op de motor schrokken en reden van schrik de rivier in. Een van de motorrijders trok zijn pistool en ging schieten. De ander sprong de rivier in. De mensen hielpen de man de rivier uit. De mensen die de man redden worden nu aangeklaagd op beschuldiging van het plegen van “makar” (opstand, rebellie, landverraad), terwijl ze juist probeerden de man te redden!

Vragen:

V 1: Hoe is het met uw veiligheid en die van Ibrahim?

A 1: Of ik vandaag sterf of morgen maakt me niet uit. Ik moet me uitspreken!

V 2: Speelt het mogelijk een rol dat er moslimsoldaten zijn die het een goed idee vinden om Papoea’s die als christenen niet-moslim zijn te doden?

A 2: Het is mogelijk. Na de gewelddadige beëindiging van het Derde Papoea Congres liet een fanatieke groep in de Islam van zich horen dat ze naar Papoea wilde komen om de Papoea’s een lesje te leren!

Workshop met Ibrahim (21 deelnemers)

  • Papoea’s hebben het recht op een eigen identiteit. Maar al onze basisrechten zijn weggevaagd.
  • Hier komt bij ons recht op zelfbeschikking, het recht om onze eigen vlag te hijsen. Deze vlag is ook deel van onze identiteit. Dit wordt ons niet toegestaan. Het rechjt om zelf ons eigen lot te bepalen is ons ontnomen. Nederland, de VS en Indonesië zijn daar schuldig aan. Het recht op zelfbeschikking is de basis. Daarna komen andere rechten, zoals het recht op een goede gezondheidszorg, onderwijs en dergelijke.
  • Wanneer landen de uitspraak doen dat ze de territoriale integriteit van Indoensië erkennen dan stellen we als Papoea’s waarom dat dan moet betekenen dat we als volk vernietigd worden. Wat hebben we misdaan?
  • Wat er allemaal voor ons is misgegaan staat al in het Rapport van Drooglever. Iedereen zou dit moeten weten, maar blijkbaar doet niemand er iets mee. Dit is er gebeurd, maar de vraag is wat doen we er nu mee? Oost Timor is bevrijd op basis van internationale solidariteit. Wat is nu de positie van Nedeland met betrekking tot de Papoea’s? Er is onvoldoende internationale solidariteit voor de zaak van de Papoea’s.
  • Indonesië heeft feitelijk gezien geen juridisch verweer tegen het argument dat de zelfbestemming in 1969 een wassen neus is geweest.
  • Portugal heeft steeds de zaak Oost Timor gesteund, maar Nederland is bang om positie te kiezen. Amerika heeft ook schuld aan de situatie door Nederland te dwingen het gebied aan Indonesië af te staan.
  • Prins Bernhard heeft er bij Amerika op aangedrongen om Nederland onder druk te zetten het gebied af te staan aan Soekarno. Hij had hiervoor geen mandaat van de Nederlandse regering en ook niet van de Nieuw Guinea Raad. We moeten een beslissing vragen op het hoogste internationale juridische niveau, het Internationale Gerechtshof. Het gaat in feite om een conflct tussen twee staten: Indonesië en West Papoea.
  • Er zijn twee wegen: (1) die van de dialoog. Deze wordt bepleit door de kerken, en (2) die van het referendum. Hier pleit de jonge generatie voor. OP 1 augustus was er een grote demonstratie met 20.000 deelnemers in Jaypura, die een referendum eisten.
  • Ook wanneer we in dialoog zijn vallen er nog steeds doden. Er is geen uitzicht op vrijheid.
  • Aan zo’n referndum nemen alleen de oorspronkelijke bewoners deel. We winnen dit met 100 %! Ook in Oost Timor in 1996 stemden alleen de Oost Timorezen, niet de transmigranten. De migranten hebben het recht om te blijven. Wanneer Ppaoea eenmaal onafhankelijk is hebben ze alle rechten als burgers van de nieuwe staat.

*******

De Menselijke waardigheid onaantastbaar-

Mensenrechten als uitdaging aan staat en kerken in Papoea

Papoea Solidariteitsdag 28 januari 2012 in de Martuskerk te Amersfoort.

De dag werd geopend door de dagvoorzitter Betty Ireeuw- Kasiepo met het verzoek aan Ds Dora Balubun een kaars aan te steken voor de ontrlbare slachtoffers in Papua.

I.- Traditioneel en modern rechtsbewustzijn van de volken van Papoea.

Door Ibrahim Peyon. (Dani) ,cultureel antropoloog. Hij kreeg zijn naam pas toen hj drie jaar oud was. Toen hij drie maanden was moesten zijn ouders vluchten voor geweld, waarbij zijn oom werd dood geschoten. Door steun van de kerk kon hij toch naar school en de universiteit. Nu is hij docent aan de Universitas Cenderawasi te Jayapura.

Voordat de buitenwereld naar Papoea kwam wisten zij al over mensenrechten die beschermt moeten worden. Bij de Dani’s in de Baliemvallei worden de mensenrechten oraal overgedragen van generatie op generatie. Alles in de natuur heeft een plek en is geschapen door een opperwezen. Geweld aan de natuur doet onszelf geweld aan. Schade aan de medemens geeft schade aan ons zelf en een conflict situatie. In de Papoea cultuur zijn mechanismen om de conflicten tot een goed einde te brengen zowel binnen de families als bij samenkomsten in stamverband. De leiders hebben mandaat om de conflicten tot harmonie te brengen. Overal komt het leiderschap op een democratische manier tot zijn recht.

Maar veel van deze mechanismen zijn door de komst van de Indonesiërs vernietigd. Hierdoor is het leven in Papoea nu een hel met veel mensenrechten schendingen. Na het Papoea congres van 16/12-2011 zijn direct 6 mensen gedood en zijn dorpen verbrand en 1000en mensen uit hun huizen gevlucht. En op19/12 zijn nog drie mensen dood geschoten. Het is onmogelijk om alle menselijke ellende ter plaatse na te gaan. Veel politieke gevangenen worden mishandeld. Overal zijn militairen aanwezig. Hulporganisaties en het Rode Kruis worden het land uitgezet.

Aanbevelingen:

  1. Er is internationale steun nodig,
  2. De politieke gevangenen moeten bevrijd worden,
  3. Door de VN is Papoea overgedragen aan Indonesië en de VN moet dit weer ongedaan maken. Zij zijn verantwoordelijk voor alle ellende.
  4. Het is urgent, dat de buitenwereld, hulporganisaties en kerken weer toegang krijgen tot Papoea om de ellende te verifiëren en te rapporteren aan de buitenwereld. Nu is het land afgesloten van de buitenwereld.
  5. Op het Papoea congres van 16-12-2011 werd de ellende aan de orde gesteld, maar zonder succes.
  6. Het Papoea volk vecht voor zijn rechten. De jongeren generatie staat klaar om de strijd over te nemen.

II.- Is Indonesië een rechtstaat?

Door Soei Liong Liem. Medewerker van het bureau TAPOL in Londen. Hij schreef een boek over de situatie in Nieuw Guinea dat door duizenden werd gelezen.

Indonesie is een rechtstaat als democratie, maar het functioneert (nog) niet. Het belangrijkste element hierbij is hoe men omgaat met de minderheden zoals de Papoea’s . Daarbij zijn drie instituten belangrijk: 1) de politie, 2) het leger, 3) de rechtelijke macht. In West Papoea is Indonesie geen rechtstaat. In Papoea heest een militair regiem.

De val van President Soeharto heeft veel veranderd. Het post-Soeharto tijdperk kent als presidenten: a) Habibi, b) Megawatti ,die in 1991 een referendum toestond voor West Timor en een dialoog tussen Papoea en Jakarta. c) Gusmus (Wahid) die de naam Papoea invoerde i.p.v. Irian Jaya ; het 2e Papoea congres formeerde en de Papoea’s het recht gaf op Autonomie.

Mensenrechten activisten moedigen de Papoea leiders nu aan tot dialoog i.p.v. de strijd van de OPM.

Er zijn in Indonesie – zowel bij de top tot ‘down’ bij het volk- mensen die sympathie hebben voor de roep om ‘Merdeka’, de vrijheidstrijd van de Papoea’s. Maar er zijn tenminste vier problemen: a) Papoea’s worden als minderwaardig gezien, b) Papoea is de armste provincie van Indonesie, c) Hoe dit op te lossen door dialoog?, d) Door een Politieke oplossing met erkenning van de eigen geschiedenis van Papoea. En met Internationale hulp van buitenaf. [ Dit is een lang proces].

[ De onafhankelijkheid van West Timor is door de VN geregeld en bij de speciale autonomie voor Atjeh heeft Finland bemiddeld.]

III.- Mensenrechten vanuit het gezichtspunt van de Evangelisch Christelijke kerk in Papoea (GKI-TP).

Door Ds. Dora Balubun, Directeur van het Bureau voor Gerechtigheid ,vrede en Behoud van de Schepping van de Gereja Kristen Injili in Papoea. Hier werd zij geconfronteerd met de crisis situatie. Eerder was zij Ds. In West Biak totdat daar in 1998 een bloedbad werd aangericht; daarna ging zij naar Genjem waar zij bezig was om de gevluchte Papoea’s weer terug te krijgen naar hun dorpen.

Wanneer de Papoea’s naar hun tuinen gaan weten zij niet of zij bij thuiskomst hun kinderen daar nog zullen aantreffen. Iedere dag sterven er jonge mensen. Het leger is trots op het bloedbad dat zij bij de Papoea’s aanrichten. Dit is de realiteit van vandaag, voortdurende schendingen van mensenrechten. Wat doet de kerk hieraan ?

Besluiten uit de laatste synode vergadering van 26/10-02/11 2011:

  1. Hoe om te gaan met de mensenrechten wordt nader uitgewerkt.
  2. De leiding van de Kerk Mandaat moet hebben om de President in Jakarta te informeren over de situatie in Papoea.
  3. De snelle opbouw van de Generaal moet worden beëindigd. ( zie bij II)

Ad 2) Bij de ontmoeting van 25 synode leden met de President i Jakarta leek het alsof de president niets wist van de mensenrechten schendingen, maar werd het toch een constructieve ontmoeting genoemd; er werd gesproken hoe te komen tot een dialoog met de Papoea’s . De volgende ontmoeting is gepland op 17 -01-2012.

De Situatie in Papoea

  • Van een sociale autonomie voor de Papoea’s is geen sprake. In de steden zien wij vooral migranten die geld uitgeven en op zoek zijn naar het ‘snelle’ geld + de Militaire politie. De Papoea’s zijn straatarm.
  • Bij de ‘versnelde opbouw’ worden bomen omgehakt; daarom moet dit stoppen want deze schade aan de natuur brengt nog meer ellende. Alleen de migranten profiteren van de “snelle’ opbouw.
  • De militairen zien de lokale Papoea bevolking als separatisten en oproerkraaiers. De militairen hebben nu ook burgerkleding aan en zijn niet meer te herkennen, maar overal onder ons om ons te bespioneren. Meer dan 50 mensen mogen niet meer vergaderen; dit maakt de synode bijeenkomsten onmogelijk.
  • Na 01-12- 2011 is het militaire apparaat versterkt als voor een oorlog.
  • De herdenking van 01-12 met een kerkdienst bleek niet mogelijk door de militaire aanwezigheid. Er was afgesproken om de rust en orde te bewaren zonder vlagvertoon, maar na afloop kwamen twee dronken militairen op een motorfiets en zijn veel mensen omver gereden. De zogenaamde ordebewaarders hebben zelf de orde verstoord. Veel geschrokken mensen liepen de rivier in en de dronken politiemensen gingen schieten en toen de drenkelingen weer uit het water kwamen werd er weer geschoten. De mensen die het leven wilde redden van de dronken politiemannen zijn nu beschuldigd. Dit zijn:

Forkorus Yoboisembut , Edison Warimo, Salpus Bobi, Dominikus Soerabut, Augustinus Kraar.

Hen hangt op 30-01-2012 een rechtspraak ‘boven het hoofd’. Door de congresgangers is via E-mail aan de NL Ambassadeur in Jakarta gevraagd erop toe te zien dat er sprake is van een eerlijke rechtsgang.

IV- Enkele conclusies vanuit de gespreksgroepen.

  1. Werkgroep 1 met Ds Dorta Balubun over Mensenrechten en vrouwenrechten.

Gesproken is over: a) de rol van de vrouw in Organisaties, b) Wat kan de kerk doen aan de vrouwenrechten? c) Scholen en ziekenhuizen staan leeg omdat er geen onderwijzers en verpleegkundigen zijn.

  1. Het recht van de Papoea op hun eigen identiteit met Ibrahim Peyon

Het gesprek ging hier over het recht op zelfbeschikking en een oproep aan de Papoea’s buiten Papoea tot steun.

  1. Het recht op een eigen bestaan (Lebensraum) met Soei Liong Liem.
  1. Hoe kan de Papoea nog bestaan terwijl hun grond en werk is ingenomen door migranten? Hierop kwam geen bevredigend antwoord.
  2. Over de invloed van de Islam. Op verschillende plaatsen is er een dialoog en samenwerking met de Islam. De Islam in Indonesie zou niet fanatiek zijn.
  3. De extreem hoge kindersterfte wordt veroorzaakt door : a) de armoede van de Papoea’s, b) de invoering van HIV/Aids en c) de desinteresse van de Indonesiche artsen in de Papoea , terwijl de Papoea’s geen vertrouwen hebben in de Indonesiche artsen.

De dag werd besloten met het staande zingen van het Papoea volkslied Hai Tanahku Papua.

*****

Verslag van Dr. Henk W.A. Voorhoeve Rijswijk 7-2-2012

Papoea Solidariteitsdag

Verslag Workgroep 1: Mensenrechten en vrouwenrechten met ds Dora Bulubun

Deze werkgroep bestond uit vragen vanuit de groep en de discussie die hieruit voort vloeide.

Joke Sebus van de internationale vrouwen vereniging , Alliance of Women, was hierbij aanwezig. Zij zal dus pleiten voor Papua vrouwen op dit internationale platform dat zich o.a. richt op de status van vrouwen, het recht van vrouwen op gezondheidszorg en hun recht op land ( wat vaak het eigendom is van mannen).

Wat is de belangrijkste rol van de kerk voor de mensen van Papua?

De GKI bevindt zich in een zeer moeilijke situatie omdat allen die de waarheid vertellen en de mensen rechten van papua’s behartigen, gevaar lopen dat ze vermoord worden. De militairen lopen namelijk in burgerkleding rond en rapporteren wat er gebeurd. Een paar jaar geleden is Dominee Sefkioma om het leven gekomen nadat die hier in Nederland verslag heeft gedaan over de schending van de mensenrechten. Dus de mensen van de kerk doen hun werk met de wetenschap dat ze hun leven in gevaar is. Dit leidde tot de vraag of Dora beschermt wordt , maar dat is dus niet het geval. Zoals Dora zelf zei :

“Er is veel werk voor de kerk op het gebied van mensenrechten. De situatie moet de aandacht krijgen al kan het je leven kosten. Voor mij is mijn leven niet van belang. De waarheid moet verteld worden.”

Daarnaast houdt de kerk zich ook bezig met de volgende zaken:

  • Het begeleiden van jongeren , dat zij weten wat hun rechten zijn. Echter de scholen worden gecontroleerd en dit beperkt de vrijheid van het lesgeven.
  • De kerk ondersteunt de gezondheidszorg. Veel vrouwen sterven in het kraambed en mensen sterven aan de gevolgen van AIDS.
  • Ondersteunt familie leven. Er is zijn veel problemen binnen families wat aangewakkerd wordt door infiltranten, Indonesische vrouwen die proberen mensen tegen elkaar uit te spelen.

Er zijn onvoldoende faciliteiten voor onderwijs en gezondheid en de kerk probeert hierover op een hoger niveau met de regering te onderhandelen.

Hoe gaat het met de vrouwenrechten? Zijn er organisaties voor vrouwen In Indonesië?

Ja er zijn organisaties die ongeacht ras en religieuze achtergrond samenwerken. Er is ook een algehele publicatie tot stand gekomen die Tot hier en niet verder heet. Ook kan er onderling met vrouwen overlegd worden over gezondheidszorg , onderwijs en het gezinsleven. Echter het is niet mogelijk om over politieke zaken te overleggen en het over mensenrechten te hebben. Er is geen vertrouwen onderling omdat men bang is dat ze ‘verraden’ worden. ( door infiltranten en militie in burgerkleding en dergelijke). Dus als er een dialoog is tussen Papua vrouwen en Indonesische vrouwen, moet dit gaan over de minst politieke onderwerpen zoals dagelijkse voeding en gezondheidszorg.

Echter ook hier is het moeilijk om de politiek erbuiten te laten. Bijvoorbeeld het zijn meestal Indonesische vrouwen, migranten die opgeleid worden voor het onderwijs en in de verpleging. Als Papua vrouwen al opgeleid zijn dan krijgen ze geen werk en bijvoorbeeld Papua verpleegsters worden gebruikt als ‘baboe’ die als schoonmaaksters fungeren en niet echt als verpleegkundigen. Verder zijn er onvoldoende faciliteiten in het binnenland buiten de steden. En als die er wel zijn dan komt er eens in de maand een verpleegkundige langs die zaken als schurft ( huidaandoening) behandelen of een paar pillen uitdelen. Er is geen wezenlijke gezondheidszorg en het gebouw staat veelal leeg.

Het verhaal van het lege gezondheidscentrum leidde tot een discussie over een vergelijkbare situatie in het onderwijs. Er staan wel een aantal scholen in het binnenland maar het onderwijzend personeel komt niet of te onregelmatig op hun werk. Zij blijven liever aan de kust. Ze worden wel betaald maar doen hun werk niet. Het leidt ook tot het uitreiken van diploma’s aan Papua’s die in wezen niet hebben leren en schrijven. De schijn van educatie wordt opgehouden maar bevordert het lot van Papua’s dus niet. ( NB: De Indonesiërs geloven dat Papua’s minderwaardig zijn . Dit kwam in de plenaire sessie aan de orde, en het is Eén van de onderliggende problemen. Bit beeld wordt verder bevestigd als Papua’s niet leren lezen en schrijven. Het is een vicieuze cirkel)

Het onderwijzend personeel bestaat veelal uit migranten die de lokale talen niet spreken, zich niet thuis voelen en die geen ondersteuning krijgen. Vaak zijn het ook vrouwen en hun mannen hebben veelal een administratieve functie in de steden. Kortom onderwijzend personeel wil niet naar het binnenland, waar ze zich eenzaam voelen en waar te weinig faciliteiten zijn.

Tijdens de discussie werd het heel duidelijk dat er onvoldoende gelegenheid is voor de inheemse bevolking om opgeleid te worden in de gezondheidszorg en onderwijs. En als ze deze kans wel krijgen, dan is er, zoals Dora Balunbun dit verwoordde “geen plaats voor hen”. Met andere worden: Papua’s worden niet aangesteld en worden gediscrimineerd binnen het systeem en krijgen ondergeschikte functies als ze wel aan het werk kunnen.

Is de situatie qua mensenrechten voor ( Papoea) vrouwen nog erger dan voor de mannen?

Dora beantwoorde deze vraag door te vermelden dat Papua vrouwen heel sterk zijn. Zij werken hard op het land en zorgen voor hun kinderen. Zij zijn het ook die hun mannen aan het werk zetten: Ik heb je niet nodig om mij te beschermen, je moet aan het werk om geld in het laatje te brengen.

Krijgen de vrouwen steun van hun mannen bij dit proces van emancipatie?

Dit wordt veelal ondermijnd door het geweld dat vrouwen aangedaan wordt als gevolg van de algehele economische en politieke achtergrond en vanuit die onmacht gaat het mis. Verder werken Indonesische infiltranten het geweld en wantoestanden binnen het gezin in de hand. Een voorbeeld hiervan is dat het geld voor de versnelling van Papua Autonomie beschikbar is gesteld niet op de juiste plaats terecht komt. Het gaat naar de militairen maar ook naar de’ Big Men’( locale stam hoofden en entrepreneurs) die dit gebruiken voor omgang met vrouwen ( een traditionele manier om je aanzien te verhogen en invloed te vergroten) Onder deze vrouwen zijn ook prostituees die aangevoerd worden door Indonesiërs via boten van het ene gebied naar het andere. Deze vrouwen zijn besmet met HIV en zo verspreidt de ziekte zich verder. Het is een vorm van het subtiele uitroeien of te wel de onderhandse genocide om de bevolking te verzwakken. ( NB : Dit onderwerp kwam ook ter spraken in de algehele presentaties. De culturele antropoloog, Ibrahim Peyon, werkzaam aan Universitas Cinderawasih was van mening dat als dit nog 10 tot 15 jaar door gaat zonder dat de Internationale gemeenschap ingrijpt, dat het Papua volk en zeker hun levenswijzen van deze aardbodem zal verdwijnen).

Zijn er ook nog meer idealistische Indonesiërs zoals U zelf (Dora Balubun) die zich inzetten voor de Papoea’s?

De idealisten zijn veelal van christelijke achtergrond. De organisaties opgezet door de kerk doen veel goed werk. Een van de belangrijkste is de P3W, een organisatie geleidt door vrouwen en voor vrouwen. Dit netwerk traint vrouwen uit heel Papua die dan teruggaan naar de dorpen om daar weer andere vrouwen op te leiden. Dit gebeurd op een aantal plaatsen door mensen als Marijke Wirimon Bakker, Ibu Hermine en anderen. Om de drie maanden geeft P3W een boekje uit over belangrijke zaken als gezonde voeding en het bestrijden van HIV AIDS

Concrete voorbeelden die genoemd werden:

  • Waarschuwingen bijvoorbeeld over vis die op de markt verschijnt en niet goed meer is maar dat dit verbloemt wordt door toevoeging van formaldehyde.
  • Gezonde recepten
  • Het over gebruik van suiker dat tot diabetici leidt
  • Voorlichting over seksueel gedrag: Mannen die vreemd gaan en zo het virus HIV aan hun vrouwen doorgeven

Op 2 April 2012 bestaat de P3W (Pee Tiga Wee) 50 jaar en ter ere van dit gegeven zamelt Z.W.D Goede Herderkerk, Amersfoort -West geld in ter ondersteuning van het P3W project om een Bibliotheek te bouwen.

P3W is ook bezig is om Papua vrouwen simpele computer vaardigheden aan te leren wat van belang is bij het ontwikkelen van kleine zelfstandige ondernemingen. Hiervoor zoekt de organisatie vrouwelijker vrijwilligers/ stagiaires om hen hierbij te helpen . Jenny Versteeg steegvenema@kpnplanet.nl hoort graag van een ieder die ideeën of heeft of jonge vrouwen kent die hier aan mee zouden willen doen

Ten slotte wil ik dit rapport beëindigen met Dora’s antwoord op de volgende vraag:

Hoe komt het dat U zo gedreven bent en dat u zich (als Indonesier) zo inzet in Papua?

“Ik zie al dat verdriet met mijn ogen. Daarom ben ik zelf ook slachtoffer geworden van dit verdriet”

Francesca Pouwer

30 Januari 2012